سالروز در گذشت اشو زرتشت را پاس داریم

سالروز در گذشت اشو زرتشت را پاس داریم

۰۵ دی ۱۳۸۹

یکی بامدادان خروشد سروش            به زرتشت اسپنتمان زد خروش که هنگامه ره سپردن رسید          ترا اختر جاودانی دمید ترا باید اکنون کزین توده خاک شوی سوی هرمزد دادار پاک * بامداد روز خیر ایزد دیماه این سرود به طور دسته جمعی در درمهر شریف آباد هر ساله توسط کودکان، جوانان و بزرگسالان خوانده می شود و انگار همه سبک بال می شوند تا بتوانند با یاد اشو زرتشت ادامه دهنده بقیه مراسم باشند.  "کسی که در پرتو راستی و پاکی هر کاری را چون پرستش پروردگار انجام دهد، از دیدگاه هستی بخش دانای بزرگ بهترین هستی ها است.  کسانی که در گذشته و حال چنین بوده اند و هستند آنان با احترام و بنام یاد کرده و کوشش خواهم کرد با کردار نیک به مقام والای آنها برسم."                                     گات ها سرود 51 -بند22 اشو زرتشت دراین سرود کاری که با ایمان کامل انجام شود با پرستش پروردگار یکسان می داند. مردان و زنان پارسا را بایستی با احترام یاد کرد و جایگاه نیکان را برایشان خواستار است. اشو زرتشت، که فروهر او ستوده باد، هنگامی که درگذشت هفتاد و هفت سال از زایش او گذشته بود، چهل و هفت سال مردم را به یکتا پرستی و آموزش دین و سی‌وپنج سال پس از آن بود که گشتاسب دین را پذیرفته بود ** و در کتاب گزیده‌های زادسپرم *** روز درگذشت اشوزرتشت، روز خور از ماه دی است. در همین کتاب از برگزاری آیین یزشن**** در روز درگذشت پیامبر یاد شده است.  زرتشتیان به پیروی از فرهنگ چند هزار ساله‌ی خویش که در آن سوگ و غم نکوهیده‌است وبه قول فردوسی: چو شادی بکاهد، بکاهد روان      خرد گردد اندر میان ناتوان مراسم درگذشت اشوزرتشت را با جشن‌خوانی و حضور در آرامگاه‌ها به‌جای می‌آورند تا بزرگی زاد روز آن اشو در برابر درگذشتش رنگ نبازد. اما بیشتر رسانه‌های گروهی کشور گویی تلاش می‌کنند از کنار سالروز زایش و درگذشت پیامبرا یرانی و جشن‌های چهارگانه‌ی دیگان خموشانه بگذرند. تاریخ نگاران نوشته اند زرتشت پس از هفتاد و هفت سال از عمر خویش که بیشتر آن را برای هدایت و دادن خرد و آگاهی به مردمان صرف نموده بود روزی در آتشکده شهر بلخ مشغول عبادت بوده است، گشتاسب شاه کیانی و پسرش اسفندیار که از حامیان بزرگ وی بودند نیز برای رسیدگی به شهرهای دیگر از بلخ خارج می شوند و ارجاسب که دشمن دیرینه زرتشت و ایرانیان بود از این هنگام بهره برد و توربراتور فرمانده سپاه خود را با لشگری بسیار راهی بلخ کرد . لشگر تورانی دروازه های شهر بلخ را با تمام دلاوری ها مردم در هم شکستند و هنگامی که اشوزرتشت با لهراسب و گروهی دیگر از یارانش مشغول عبادت به درگاه اهورامزدا بودند. اشوزرتشت در هنگام یورش ناگهانی قبایل تور در بلخ به دست یک تورانی کشته شد. در کتاب‌های پهلوی نام قاتل وی تور برادروش یادشده‌است. اشوزرتشت با نثار جان خود به ما درس پایمردی، ایمان، شهامت و از خودگذشتگی داد. «زره‌توشترهه سپتی‌تامهه اَش‌اُنو فرَوَشیم یَزَمیده»(:بر فروهر پاک اشوزرتشت اسپنتمان درود باد) اشو زرتشت در گذشتن از جهان خاکی را جهش به سوی تکامل می داند و گرچه از جهان رفت و از دیده ها پنهان گشت ولی روان پاکش همراه با اندرز و آموزه های جاودانه اش پیوسته زنده ماند.  از برآمدن خورشید روز خیرایزد و دی ماه تا فرو رفتن خورشید این روز، همازوری زرتشتیان در مراسم  دینی و آیینی، در فراهم آوردن سفره ها و خوردنی ها و میوه ها و لرک به یکدیگر یاری می رسانند و این کردار های نیک و آیینی را کرفه می دانند. در آرامگاه های زرتشتی، جوشش و کوشش مردم، به همراهی موبدان و آوای دلنشین اوستا، دیده می شود.اینک فروهر پاک اشوزرتشت از جهان مینوی ما چشم بر می دارد و اندیشه و کردار و گفتار ما را می بیند. اشوان (پیروان آیین راستی) را می نگرد و جاودانگی آیین راستی را آرزو می کند. یاری نامه ها *- شادروان استاد پور داوود معراج اشوزرتشت رااز روی نثر زرتشت بهرام پژدودر زراتشت نامه به شعر درآورده است. **-دینکرت هفتم، فصل 5، بند1 ***-فصل 25، بند5 ****- یزشن همان واژه‌ای است که در فارسی «جَشَن» یا «جَشن» شده است به معنی روز ستایش و بزرگداشت یکی از پدیده‌های نیک اهورامزدا است