نفـس باد صبا مشک فشـان خواهـد شد عالم پیـر، دگـر بـاره جـوان خـواهــد شد ارغوان جام عقیقی به سمـن خواهـد داد چشم نرگس به شقایق نگران خـواهد شد این تطاول که کشید از غم هجـران بلبل تا سرا پرده‌ی گـل نـعره‌زنان خـواهـد شد ای دل ار عـرشت امـروز به فـردا فـکنی مایه‌ی نقـد بقا را که ضمـان خواهـد شد؟ گل عزیز است غنیمت شمریدش صحبت که به باغ آمد از این‌راه و از آن‌خـواهد شد حافظ از بهر تو آمـد سوی اقلیـم وجـود قدمـی نه به وداعـش که روان خواهد شد