آتشکده برزین مهر:
این آتشکده در عهد ساسانی در ناحیه ریوند نیشابور قرار داشته و یکی از 3 آتشکده مهم زرتشتیان محسوب می شده است.
این آتشکده در عهد ساسانی در ناحیه ریوند نیشابور قرار داشته و یکی از 3 آتشکده مهم زرتشتیان محسوب می شده است. نظرات مختلفی درخصوص محل و مکان دقیق این آتشکده بیان شده، ولی متاسفانه تاکنون محل دقیق آن مشخص نگردیده است. عده ای از محققین بنایی سنگی بر فراز ارتفاعات روستای مهر در غرب سبزوار را که به خانه دیو معروف است و عده ای دیگر نیز محلی در مجاورت ارتفاعات روستای برزنون نیشابور را محل این آتشکده دانسته اند. بنای اولیه این آتشکده را به زرتشت نسبت می دهند اما برخی نیز آنرا به گشتاسب نسبت داده اند که به شکرانه قبول آئین زرتشت در این محل این آتشکده را بنا کرد.
این آتشکده خاص طبقه کشاورزان و دهقانان بوده و مردم از سراسر مناطق ایران در ایام خاصی به منظور انجام مراسم عبادی و مذهبی خود می پرداخته اند.
وجود آتشکده برزین مهر حاکی از این است که این شهر تا قبل از اسلام از اهمیت و جایگاه خاصی برخوردار بوده است.
محوطه باستانی خسرو آباد:
این محوطه باستانی در حدود 20 کیلومتری جاده نیشابور به مشهد در دهستان اردوغش بخش زبرخان نیشابور قرار دارد. این محوطه باستانی به وسعت بیش از 13 هکتار در وسط اراضی مزروعی قرار گرفته و سطح تپه نیز 5/4 هکتار وسعت دارد که با شیب نسبتا ملایمی به زمینهای اطراف منتهی می گردد.
ارتفاعات بلندترین قسمت تپه 5/7 متر می باشد در گدشته روی تپه کشاورزی انجام می شده است و برای رساندن آب به بالای تپه از یک رشته مو سوم به ترنا و ( تیر ناوه) استفاده می شده است که هم اکنون بخشهایی از آن در قسمت شمالی تپه مشهود است. این تپه یکی از مهمترین محوطه های دوران پیش از تاریخ در نیشابور می باشد که بر اساس تپه، دارای تنوع سفال از هزاره چهارم قبل از میلاد تا هزاره اول قبل از میلاد مسیح می باشد. همجنین سفالهای منقوش دوره برنز مشابه آثار تپه آنو و نمازگاه می باشد.